StigWA

Tijdens de 10 Miles Malle overhandigt atletiekclub DAL – met de steun van Brouwerij Trappisten – ieder jaar een cheque aan een goed doel. Deze keer kozen we voor stigWA, een project van het Psychiatrisch Centrum Bethaniën in onze buurgemeente Zoersel.
Dit initiatief wil het taboe doorbreken dat nog altijd rust op de geestelijke gezondheidszorg. Mensen die psychiatrische hulp nodig hebben, krijgen van de samenleving nog al te vaak een stempel opgekleed: vaak uit onbegrip of omdat we niet goed weten hoe we met psychische problemen moeten omgaan.

Lopen als verbindend element

StigWA probeert de vooroordelen te doorprikken door mensen in het psychiatrisch centrum en erbuiten met elkaar in contact te brengen. Binnen de activiteiten die het daarvoor organiseert, neemt de loopsport een belangrijke plaats in. Vandaar dat AC DAL met veel plezier zijn schouders mee onder dit initiatief zet.
StigWA zal met een stand aanwezig zijn op de 10 Miles Malle en verschillende sportievelingen uit het centrum zullen meelopen.
De meter van stigWA is Evi Hanssen. Als haar agenda het toelaat, zal ook zij op 22 mei present zijn in De Renesse. Bekijk haar getuigenis onlangs in het tv-programma Van Gils & Gasten.

Ontmoeting & begrip

Onderstaande tekst illustreert mooi de doelstelling van Stigwa.
Geachte medemens,
We kunnen er niet omheen.
U bent een man of een vrouw, wellicht iemands partner, of een moeder.
In elk geval iemands kind.
U bent boekhouder, verpleegkundige, psycholoog of secretaresse.
Een individu.
En als u dit leest, wordt u voor even mijn publiek.
Ik ben opgenomen in de psychiatrie.
Vrouw, blank, bleek, blond. Hebt u al een beeld?
Ik wil graag weten wat u ziet.
Peilt u naar sproeten op mijn zomersnoet?
U vraagt zich misschien af of blond in mijn geval ook dom betekent.
Of onbekwaam? Of stelt u mij wat verward voor?
Onvoorspelbaar en misschien een tikkeltje onbetrouwbaar?
Ik ben niet de norm, weet u, ik ben de uitzondering.
Ik ben boekhouder, verpleegkundige, psycholoog of secretaresse.
Ik ben iemands kind.
Maar ik vraag u: wat ziet u, wanneer u mij begroet in Sint-Jozef of Bethanië?
Ziet u hetzelfde wanneer u aan mij denkt of naar mij kijkt in de wereld buiten het domein?
Wat weet u over mij? Daar moeten we het over hebben, begrijpt u, en wel nu.
Want ik ben niet de norm. Ik ben de uitzondering.
Daarom, geachte medemens, nodig ik u uit.
Om (mij) te ontmoeten. Te spreken.
En samen het taboe te doorbreken.
Groetjes uit de psychiatrie